ای عشق همه بهانه از توست من خامشم این ترانه از توست ان بانگ بلند صبحگاهی

وین زمزمه ی شبانه از توست من اندوه خویش را ندانم این گریه ی بی بهانه از توست

ای اتش جان پاکبازان در خرمن من زبانه از توست افسون شده ی تو را زبان نیست

ور هست همه فسانه از توست اوازه ی جاودانه از توست چون سایه مرا ز خاک بر گیرد

                              که این سرو استانه از توست